Semalam bersama mereka

Ukhuwwah ialah harta dunia
yang berkekalan hingga akhirat jika didasari iman

Bismillah, moga terselit keberkatan dalam post ni.

Teringat masa sekolah dulu2, bangun pagi, gosok gigi guna kodomo lion and so on sampailah menjejakkan kaki kat sekolah. Rasanya orang yang kita jumpa dulu ialah kawan kita, lepas kita terserempak dgn pak guard kat pondok jaga tu la. Memang hari-hari kita dikelilingi oleh manusia yang pelbagai ragam dan yang bestnya kalau manusia tu ialah kawan kita. Boleh ajak sembang, belajar sama2, belanja kita makan, memang seronok la!

Tapi kawan tu macam mana eh? Ada orang kata kawan tu ialah orang yang selalu support kita, orang lain pulak kata kawan tu orang yang selalu dengan kita tapi tapi sahabat yang sebenar ialah yang berani membetulkan kita. Kalau kita buat baik, dia akan sokong dan kalau kita buat salah dia akan tegur supaya kita jadi betul. Orang yang asyik mengiakan tu, kadangkala ada udang di sebalik batu(eh,tak baik buruk sangka..)

Antara ciri sahabat yang berukhuwwah dengan kita kerana Allah ialah dia selalu mendoakan kebaikan untuk kita, dia rela berkorban untuk kita,beri hadiah, prihatin, bermanis muka dan macam2 lagi. Pokoknya, adakah kita sudah jadi sahabat yang baik untuk kawan kita? Masa lawat pak cik Hafidzi dia ada share sikit tentang sahabat2 dia. Pak cik kata, dia ingatkan dia akan dialisis sampai Allah jemput dia tapi sahabat-sahabat seperjuangannya buat kutipan, tup tup duit yang dikumpulkan dah cukup untuk biaya pembedahan pak cik. Subhanallah, manisnya bila berukhuwwah kerana Dia. Haa, tulah kawan sebenar yang sanggup bersama masa susah dan senang.

Akhir kalam, orang yang tidak memiliki sahabat ialah orang yang rugi tapi orang yang mempunyai sahabat tapi tak menghargainya ialah orang yang paling rugi.